VII. Jakie wymogi stawia się zgłaszającym dziecko do chrztu i duszpasterzom, którzy ich przyjmują?
Jak dobrze wiemy, o chrzest dziecka należy ubiegać się w parafii, gdzie mieszkają jego rodzice. Stąd istotne jest, aby zgłaszający chrzest przyszli po prostu do biura własnej parafii, aby tam zgłosić urodzenie się dziecka i poprosić o udzielenie sakramentu chrztu.
Chrzest powinni zgłaszać rodzice dziecka, a więc ojciec i matka, chyba że jakaś uzasadniona przyczyna uniemożliwia obecność któregoś z nich.
Osobą kompetentną do przyjęcia zgłoszenia chrztu jest duszpasterz, a więc duchowny i to nie każdy, lecz ten, który rzeczywiście pracuje duszpastersko w danej parafii. Powinien on w serdecznej i taktownej rozmowie nie tylko poznać życie religijne środowiska, w którym dziecko będzie wychowywane, ale przede wszystkim udzielić rad i potrzebnych wskazówek związanych z wychowaniem religijnym dziecka, stosownie do potrzeb wynikających ze świadomości religijnej rodziców. Warto również zachęcić rodziców do przyjęcia Eucharystii (jeśli jest to możliwe) w dniu chrztu dziecka oraz pouczyć o chrześcijańskim charakterze uroczystości domowych.
Przy zgłaszaniu dziecka do chrztu, w celu spisania aktu chrztu, należy przedłożyć:
- metrykę urodzenia dziecka z USC;
- świadectwo ślubu kościelnego rodziców dziecka; jeśli kandydaci na chrzestnych pochodzą z innej parafii
- zaświadczenie od ich proboszcza zezwalające na dopuszczenie do podjęcia funkcji chrzestnego.
Na podstawie dostarczonych dokumentów duszpasterz dokonuje wpisu do Księgi ochrzczonych, sporządzając akt chrztu dziecka. Zaraz po spisaniu tego aktu lub w innym terminie, najpóźniej jednak tuż po liturgii chrztu, rodzice i chrzestni składają podpisy w Księdze ochrzczonych.
Wskazane jest, podczas zgłoszenia dziecka do chrztu, rodzicom i chrzestnym dać karteczki do potwierdzenia spowiedzi i poinformować ich o katechezie przygotowującej do świadomego uczestnictwa w obrzędzie chrztu i odpowiedzialnego wypełniania funkcji związanych z religijnym oddziaływaniem na ochrzczonego. Podczas tej katechezy można zebrać wręczone wcześniej karteczki, na których został odnotowany fakt przystąpienia do spowiedzi św. rodziców dziecka i chrzestnych.
W tych sześciu punktach starałem się przedstawić sytuację, którą można by nazwać wzorcową. Życie uczy, że nie każdy przypadek mieści się w tak zakreślonych ramach. Dlatego też, opisując w dalszej części sposób zapisania chrztu w Księdze ochrzczonych, przedstawię kilka sytuacji życiowych, które albo pozwalają na zrezygnowanie z niektórych wymogów, albo zmuszają do postawienia nowych, nie stawianych w zwykłych okolicznościach.