XV. Kiedy i jak często można przyjmować Komunię Św.?

Przykazanie kościelne podaje, że powinniśmy spowiadać się przynajmniej raz w roku i w czasie wielkanocnym przyjmować Komunię św. Obowiązek ten jednak został określony prawnie dopiero wtedy, gdy osłabła gorliwość i pobożność wiernych, a przez to zaczęto zaniedbywać korzystanie z Eucharystii. Kościół ustalił to i podał, jako obowiązujące dla wszystkich swoich członków, na Sobo­rze Lateraneńskim IV w 1215 roku. Aktualny Kodeks Prawa Kanonicznego podtrzymuje powyższe ustalenie, stwierdzając, że: Każdy wierny po przyjęciu Najświętszej Eucharystii po raz pierwszy ma obowiązek przyjmować ją przynajmniej raz w roku.

Zasadniczo nakaz ten powinien być realizowany w o-kresie wielkanocnym, chociaż dla słusznej przyczyny może być wypełniony w innym czasie w ciągu roku70. Konferencja Episkopatu w Polsce ustaliła okres Komunii św. wielkanocnej na czas od niedzieli przed Popielcem do niedzieli Trójcy Świętej.

Również Katechizm Kościoła Katolickiego stawia po­dobne wymagania, przypominając jednakże, iż: Kościół żywo poleca wiernym, by przyjmowali zawsze Komunię świętą, gdy uczestniczą w sprawowaniu Eucharystii. Zo­bowiązuje ich do tego przynajmniej raz w roku.

Widzimy tutaj potwierdzenie nakazu co do minimum, ale jednocześnie dostrzegamy zachętę, by podczas każdej Eucharystii przystępować do Stołu Pańskiego. Należy się jednak domyślać, że stwierdzenie to odnosi się do osób, które nie każdego dnia uczestniczą we Mszy Św., albo przynajmniej tych, którzy nie więcej niż jeden raz dzien­nie są na Eucharystii. Bardziej gorliwych dotyczy inny przepis, który brzmi następująco: Kto przyjął już Naj­świętszą Eucharystię, może ją ponownie tego samego dnia przyjąć jedynie podczas sprawowania Eucharystii, w której uczestniczy... . To „podwójne" przyjęcie Ciała Pańskiego tego samego dnia związane jest albo z uczest­nictwem dwa razy we Mszy Św., albo z przyjęciem Ko­munii św. za pierwszym razem poza Mszą św. i potem z pełnym uczestnictwem we Mszy św. Ważne, by za dru­gim razem brać udział w całej Mszy św. Inne powody w sytuacji zwyczajnej nie upoważniają do częstszego przyjmowania Komunii św. tego samego dnia.

Sytuację nadzwyczajną natomiast stanowi niebezpie­czeństwo śmierci. Ochrzczeni znajdujący się z jakiejkol­wiek przyczyny w niebezpieczeństwie śmierci powinni otrzymać Komunię św. na sposób Wiatyku, mimo że tego samego dnia już raz przyjęli Ciało Pańskie.

Gdy chory, mimo złego stanu zdrowia, żyje, a jedno­cześnie niebezpieczeństwo śmierci ciągle trwa, prawo kościelne zaleca, by Komunia św. była udzielana wie­lokrotnie w poszczególnych dniach.

Wiatyk, jak wiemy, jest Komunią św. udzielaną oso­bom umierającym jako umocnienie na drodze do życia wiecznego. W miarę możliwości powinna być ona udzie­lona podczas Mszy św. Zanoszenie Komunii św. jako Wiatyku należy do czynności powierzonych: proboszczom i wikariuszom parafialnym, kapelanom, a także przełożonym wspólnoty w kleryckich instytutach zakonnych lub stowarzysze­niach życia apostolskiego w odniesieniu do wszystkich przebywających w domu. Niemniej jednak Wiatyku po­winien udzielać proboszcz, gdyż należy to do funkcji je­mu specjalnie powierzonych.